هي برفن جي ڀنل رت ۾، اندر ڇو آڳ ڀڙڪي ٿي،
جدائي تنهنجي او جاني! اسان تي قهر ڪڙڪي ٿي.
هي وهمن جٖي سمندر ۾، ٻڏي ٿي ناوَ سپنن جي،
مگر ڪا آس آنچل ٿي، فراقن ۾ به ڦڙڪي ٿي.
زهر گهڙيون جدائيءَ جون، سفر هو پلصراطن جو،
رڙي ڪو روح تڙپي ٿو، چري ڪا دل به ڌڙڪٖي ٿي.
تماشو لوڪ لئه ٿياسين، خدا ڀي خود رهيو ڏسندو،
وفا ڪائي صليبن تي، صفا ٿي لاش لڙڪي ٿي.
رقيبن سان به رلمل ٿي، بزم ۾ مرڪندي گهاريو،
"نواز" آ دل يا آوي آ، ٻرٖي کامي ٿي ٻڙڪي ٿي.
***