اندر ۾ يادن جا ديپ ٻاري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين،
اکيون ٿيو آگم اوهان کي ساري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
بڻيو هو لنڪا شهرِ جفا جت، اداس من کان ڪو رام وِڇڙيو،
ستيا بڻي دل سارٖي نهاري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
اکين جا ڏيئا ٻريا ها راتيون، ڦٽاڪا جذبن سندا ها ڦاٽا،
ڏٺو ٻڌو هو جو شهرَ ساري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪيا سين.
ويران من جون هي وارتائون، ڪوئي به ڄاڻي سگهي نه ها پر،
ڇڏيو نه پيڇو صبح جي تاري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
وچن ۽ واعدن سنديون مٺايون، ڏيڻ وٺڻ جو ويو وقت گذري،
سارَ ــ مئڪدي مان پِي پياري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
ملي سڀن ٿي ڏنيون واڌايون، تڙپيا ها ڀاڪر پرين پرٖي هو،
انهيءَ کي من ۾ چمي ويهاري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
"نواز" نيڻن جٖي بارشن جِي، ڪڏهن مقرر نه ٿي ڪا موسم،
ڪٺن جدائيءَ گهڙيون گذاري، اسان به ڏياريءَ جشن ڪياسين.
***