ٻانھن واري بدڪ
ڪنھن دوست سمجهايس: ”رڳو ماٺ ڪري نہ وهجانءِ. ڪجهہ نہ ڪجهہ ڳالھائڻ بہ ضروري آهي. ٻيو نہ تہ کيڪار کڙي يا خير عافيت ئي کڻي پڇجان.“
”ها اها ڳالھہ آهي.“ هن چيو ۽ ساهرن ڏي روانو ٿيو. جڏهن اتي پھتو تہ ماٺ ڪري ويھي رهيو. شروع کان جو چپ ڪيائين تہ وڃي آخر ٿي. نيٺ اٿڻ وقت دل ٻڌي پنھنجي سھري کي چيائين:
”توهان ڪڏهن ٻاهن واري بدڪ ڏٺيآهي؟“
”نھ؟!“ سھري وائڙو ٿي وراڻيس. ”ڇا تو ڏٺي آهي؟“
”نہ وري ڪا مون ڏٺي آهي.“ پاڻ جواب ڏنائين.