عام استعمال ۾ ايندڙ جپاني پھاڪا...
بيضا ۽ باسون (وعد) جلدي ٽٽيو پون.
”ڪون يانو شيرو باڪاما“
_ رنگريز پاڻ اڻ رڱيل ڪپڙا پھرين. (جيئن سنڌيءَ ۾ چوڻي آهي تہ ڪنڀار جي گهر ۾ سڄو ٿانو نہ ملندو).
”بِمبو هِي ما ناشي“
_ غريب ماڻھوءَ لاءِ ڪھڙي وندر (يعني هن جو سڄو ڏينھن پورهئي ۾ ئي گذري ٿو.)
پھرين شرابي کي هضم ڪري ٿو. پوءِ شراب کي شراب هضم ڪري ٿو . ۽ آخر ۾ شراب شرابيءَ کي ڳڙڪايو ڇڏي.
”هو توڪي، نو، ڪائو مو سان_ دو“ _ ٽيو دفعو گار ڏيڻ تي گوتم جي مجسمي کي بہ ڪاوڙ اچيو وڃي. (يعني صبر جي بہ هڪ حد ٿئي ٿي.)
”ڇڻيل گل ٽارين ۾ واپس نٿا وڃن. ڀڳل آرسي وري صحيح عڪس نٿي ڏئي.“
”ڪيوٽو ڪيدا اوري، اوساڪانو ڪُئي دا اوري.“ ڪيوٽو جا ماڻھو ڪپڙي پٺيان پئسو وڃائين ٿا. اوساڪا جا ماڻھو کاڌي پويان.
”انا زُو رُو يوري اومُوگا يا سُوشِي“_ ويم ايڏي تڪليف نٿو ڏئي جيترو ان کان اڳ ان جو فڪر.
”تانڪي وا سونڪي“_ گهڻي چڙ گهر جو ڇيھو.
ڇنل رسي بہ ڪم ۾ اچيو وڃي.
”اوئتي، واڪونِ شييتا گائي“ _ پيريءَ ۾ اولاد جي ڳالھہ مڃڻ ئي عقلمندي آهي.
“هي اوهيتي، شيري تِسُو بومي” ٽِٽ نڪرڻ کانپوءِ ٽنگون ڀِڪوڙڻ مان ڪهڙو فائدو.
”ڪوئي سيڪي تو واڪاڪو سارينُو“.... عشق ۽ کنگهہ لڪائڻ سان نہ لڪي.