هنڌ کٽولو
”نہ بابا نھ. آءٌ آهيان جنگي جوڌو، اهڙا سيءَ مون کي ڇا ڪندا! مون تہ سڄي ڄمار ان کان بہ وڌيڪ سيءَ ۾ راتيون گذاري ڇڏيون آهن.“
اهو چئي بنا هنڌ بستري جي اڱڻ ۾ پٽ تي ڊگهو ٿي سمھي رهيو. پر جيئن رات جا پويان پھر ويجها ٿيا ۽ سيءُ پنھنجو زور ڏيکاريو تہ پھلوان کي اچي ساھہ سان لڳي. پر عزت جو بہ تہ سوال هو۽ مالڪ تي وهاريل رعب جو ڀرم ڪيئن رکجي.
نيٺ سيءَ اهڙو اچي ڏڪايس جو مالڪ کي رڙ ڪري سڏيائين:
”اڙي هي گهرجي ڪوئن جا پير ڌئاريا نہ ويا آهن ڇا_؟“
”نہ سائين. اسان وٽ ڪوئن جا پير تہ ڌوتا نہ ويندا آهن.“ مالڪ تعجب مان جواب ڏنس.
”تہ پوءِ تہ توهان کي ڪجهہ هنڌ بسترا ڏيڻا پوندا نہ تہ منھنجن ڪپڙن جو تہ خانو خراب ٿي ويندو، جو توهان جي گهر جي ڪوئن جا پير صفا ڌوتل نہ آهن ۽ ميرن پيرن سان منھنجي مٿان پيا ڊوڙن.“