شاديءَ جو تحفو
”هيلو! هاچي ڪو! مون ٻڌو آهي تہ تو شادي ڪئي آهي. آئون توکي مبارڪ ڏيڻ آيو آهيان.“
”اها تہ تنھنجي مھرباني،“هن وراڻيو،”پر مون ڪالھہ جوءِ کي طلاق بہ ڏئي ڇڏي.“
”اها تہ ڏاڍي ٻڌايئي، آئون تہ مڇي بہ وٺي آيس تہ توکي تحفي ۾ ڏيندس، پر هاڻ ٺھيو. هڪ ٻئي دوست جي بہ ويجھڙائيءَ ۾ شادي ٿي آهي. ان کي ٿو وڃي ڏيان.“ اهو چئي هو اڳتي روانو ٿيو.
”اباگون شيچي در تہ کول. ڪنھن خبر ڪئي تہ تو شادي ڪئي آهي. مبارڪ هجنئي.“
”پر هوءَ ڪالھہ مون وٽان ڀڄي وئي.“ دوست وراڻيس ۽ هي دلشڪستو ٿي مڇي هٿ ۾ کڻي واپس گهر ڏي موٽڻ لڳو. رستي تي سوچيائين تہ هاڻ هي زال کي ٿو هلي ڏيان تہ گهر ۾ رڌي کائي.
گهر پھچڻ سان در تان ئي دانھن ڪيائين:
”ڀاڳن ڀري. هي ڏس تہ مون تو لاءِ ڇا آندو آهي.“
اندران جوڻس جو آواز اچڻ بدران نوڪر نڪري آيو ۽ اچي ٻڌايائينس:
”سائين مالڪياڻي هينئر هينئر پنھنجي يار سان گڏ هميشہ لاءِ ڀڄي وئي.“
”منھنجا مولا هاڻ خير ڪر. هن مڇيءَ جو ڇا ٿيندو. ڪنھن جا هلي گهر ڦٽايان.“
مٿين قسم جي ڪھاڻيءَ سان ٿورو ملندڙ ڪھاڻي بنگلاديش جا منھنجا بنگالي دوست ٻڌائيندا هئا تہ هڪ همراھہ ٻئي شھر ڏي ڪم سان نڪتو. پٺِ جي پارت نوڪرن چاڪرن کي ڪري ويو. ٽن ڏينھن بعد آيو تہ نوڪر رستي تي ملي ويس، جن کان گهر جي خيريت پڇيائين: ”سائين توهان جي وڃڻ کانپوءِ چور گهر ۾ ٽپي آيا هڙ سامان چورائي ويا، باقي سڀ خير آهي.“ هڪ ٻڌايس.
ٻئي نوڪر چيو: ”۽ ٻار خرڪار اغوا ڪري ويو، باقي سڀ خيريت آهي.“
ٽين نوڪر چيو: ”۽ سائين توهان جي زال ٻئي سان ڀڄي وئي، باقي سڀ خيريت آهي.“
۽ چوٿين چيس: ”۽ سائين گهر کي ڪالھہ اهڙي اچي باھہ لڳي جو سڙي رک ٿي ويو آهي، باقي سڀ خيريت آهي.“
۽ اهڙي قسم جو هڪ ٻيو سنڌ جو واقعو
بس جي ڦر بعد همراھہ گهر پھتو تہ جوڻس وائڙي ٿي پڇيس: ”تنھنجي قميص؟“
”ڌاڙيل لاهي ويا، ماڻھن جا بصر پٽاٽا بہ نہ ڇڏيائون.“
”۽ تنھنجي واچ_؟“ زال پڇيس.
”نڙي تي رکيائون بندوق، خوشيءَ سان لاهي ڏنيمان.“
”۽ شاديءَ جي منڊي_؟“
”هٿ ٻڌي معافي پئي ورتي مان. نظر پين منڊيءَ تي، لاهي ورتائون.“
”اڙي گهوڙٽ، پوءِ باقي بچيو ڇا؟“
مڙس خوشيءَ مان ٻھڪندي ور مان ڀريل پستول ڪڍيو ۽ چيو: ”شڪر ڪر هي بچائي آيو آهيان.“