ڪربلا جي سرزمين، توکي سلام
تو ڏنو سِڪَ، پيارُ، اُلفت جو پيام
دين جو جهنڊُو، بُلند، اسلام ٿيو
اِي نبيءَصه جا لاڏلا، تنهنجو مقام
تو خدا جو راضپو، ظاهر ڪيو
ٿيو عيان هو، راز ڪوئي عام، جام
بُوندَ پاڻيءَ ڪاڻ، ٿي سڪندا رهيا
ڪين ٻارن کي مليو، ڪوئي طعام
جيستائين هيءَ حياتي آ، منهنجي
زندگاني آ سموري، تنهنجي نام
مَالُ، دولت، سڀ فدا تنهنجي مٿان
مان عليءَ عه جي لال جو آهيان غلام
مان حُسيني ٿي ”حَسنَ“ آهي لکيو
تو وٽان آهي مليو ، جيڪو ڪلام