قبر تي ڏيئُو ٻارڻ، ويندو آ
باهه اندر جي ٺارڻ، ويندو آ
ياد جا ديپ جلائي هو اڪثر
آب اکين مَئُون هارڻ، ويندو آ
زندگيءَ جا حال ڪري سائينءَ سان
آس جي ٻيڙي تارڻ، ويندو آ
ڪير ٿو ڪنهن کان ڪوئي حَالُ پُڇي
ميڪدي ۾ وقت گذارڻ، ويندو آ
شهر کان پري هڪڙي ماڻهو خاطر
ڳوٺ جون مينهون چارڻ، ويندو آ
حسرتون گڏ جيئڻ جون رهجي ويون
وقت اُوکي کي ٽارڻ، ويندو آ
واندڪائيءَ جي موسم ۾ ”سَرڪي“
مُنهن ڪري جهنگ ڏي گھارڻ، ويندو آ