وقت ڪُو گذري ويو
بي خياليءَ ۾
ڪنهن چيو ڪاٿي آهين؟
پَاڻُ به، وسري ويو
بي خياليءَ ۾
ڄَاڻُ اَچي ڪُوماڻو
گُلُ ٿي نسري ويو
بي خياليءَ ۾
راهن ۾ ڌُوڙ مثل
پَنُ ٿي وکري ويو
بي خياليءَ ۾
واءُ جُو جهوٽو بڻجي
چين به اڏري ويو
بي خياليءَ ۾
ڪيڏو اڳتي ”سرڪي“
اَڄُ آ، نڪري ويو
بي خياليءَ ۾