تُوڙي سَڀُ ڪُجهه ظاهر آهي
پُو ڀي سمجهه کان ٻاهر آهي
ڪيئنءَ هلي ٿو وايو منڊل؟
مالڪ! ملڪ جو ماهر آهي
مون کي ظالم! ڇا لئه چئين ٿو؟
رامُ رحيم به قاهر آهي
دشمن سنڌ جو ڍيرُ تون ڏسندين
هر ڪو سنڌي ڏاهر آهي
سمجهي ڪونه سگھي آ، دنيا
ماڻهو چون ٿا ساحر آهي
سُهڻي صورت، رنگ رَبُوبي
ديدَ تنهنجيءَ جو زائر آهي
هُونئنءَ ته هوشو، هيمون آهيان
تو ته بڻايو ڪانئر آهي
هرڪو ڄَاڻُو ائينءَ چوي ٿو
واهه جو! ”سَرڪيَ“ شاعر آهي