قطارون ڪري گھر، وڃن ٿا پکيئڙا
رَهُو پاڻ ۾ گڏ، چون ٿا پکيئڙا
ڇڏيو يار نفرت، ڪيو سَڀُ محبت
محبت جون ٻوليون، ٻولن ٿا پکيئڙا
پکي پيار وارا، اُڏامن پَيا ٿا
ڪيڏي لاتِ مـٺڙي، لَنونِ ٿا پکيئڙا
سفر جا ڪشالا، ڪري پنڌ سجايا
اَچي پاڻ ۾ پُو، ملن ٿا پکيئڙا
پرهه جي پهر جون، پڪارون ڪري ڪي
صُبح ٿي وئي آ، سڏن ٿا پکيئڙا
ڏسڻ سان اکين کي، تراوت ملي ٿي
”حَسنَ“ لاَمَ تي ڏِسُ، لڏن ٿا پکيئڙا