(سنڌ جي ٻيجل سرمد سنڌيءَ جي نانءُ)
گُل سَندُو گلدان هو، سرمد سنڌي
سَازَ جو سلطان هو، سرمد سنڌي
پيار جي هُو راهه تي نڪري پيو
عشق جو ميدان هو، سرمد سنڌي
سنڌ جي هُو چاهه ۾ گُمُ ٿي ويو
نَانوَ جو رحمان هو، سرمد سنڌي
نياز، نوڙت، ساڻ هو ملندو هيو
سيبتو انسان هو، سرمد سنڌي
ماءُ اهڙو شل وري پُٽڙو ڄَڻي
خيرپور جو خان هو، سرمد سنڌي
راهه ويندي نيٺ هُو وڇڙي ويو
ڄَڻُ ته ڪُو مهمان هو، سرمد سنڌي
مان به شيدائي بَڻيمُ هُنَ جو ”حَسنَ“
سنڌ جي پهچان هو، سرمد سنڌي