ڪيڏو جلدي ڌار، ٿي وياسين
تنها، تنها، يار، ٿي وياسين
شاخون پَٽَ تي، پاڻ ڪريون ٿي
ڪپيل وڻ جا ڏَارَ، ٿي وياسين
جيت اسان جي، ٿي آ، ليڪن
ماڻهن جي لئه هار، ٿي وياسين
آٿت دل کي، چين، ملي ٿو
سهڻي سڄڻ جي سار، ٿي وياسين
سنڌ جي ڌرتي، معاف ڪجان تون
پاڻ اسان اغيار، ٿي وياسين
ڪاٿي هوشو، هيمون، ڪاٿي
معصومڙا ٻار، ٿي وياسين
تنهنجي سينڌ، سَنوارڻ خاطر
جيئي سنڌ جي ڌَار، ٿي وياسين
تون ئي، تون آن، سامهون منهنجي
اهڙي ”حَسنَ“ نهار، ٿي وياسين