اسان سان ٺهيل هي، زمانو به ڪونهي
جيئڻ لاءِ ڪوئي، بهانو به ڪونهي
وَڏا کيڏ ڏسڻا پيا زندگيءَ جا
اُهو وقت ساڳيو، سهانو به ڪونهي
وڃي ميڪدي ۾، سُڪون ماڻبو هو.
کُليل هاڻي ڪوئي، ميخانو به ڪونهي
کڻي گَزُ، ڪَمان، مون سيکاريو هو جنهنکي
سوا منهنجي ڪوئي، نشانو به ڪونهي
اَلائي ته ڇا، ٿي ويو آهي هُن کي؟
اَڳي جهڙو تازو، توانو به ڪونهي
بنا ڪنهن فڪر جي، حياتي پئي گذري
”حَسنَ“ اهڙو ڪُو، آشيانو به ڪونهي