تنهنجي پيار، بڻايو، صوفي
مون ڀي ويسُ، سجايو، صوفي
پنهنجو پاڻ ۾ سڀ ڪجهه آهي
کُولي صاف، ٻڌايو، صوفي
پيار، اَمنَ سان وقت گُذاريو
پيار جو گيت آ، ڳايو، صوفي
انسانيت سان پيار ڪيو سَڀُ
ڪنهن کي ڪين، ڏکايو، صوفي
تون ڀي مان ۽ مان ڀي تون آن
سارو فَرقُ، مٽايو، صوفي
مالڪ! هر ڪنهن صورت ۾ آ
مالڪ! کي ريجهايو، صوفي
سُوليءَ تي منصور چڙهي ويو
سڀ کي سَچُ، سڻايو، صوفي
ڪنهن سان ڪين ڪري ٿو نفرت
سِڪَ جو وَنڍُ، ورهايو، صوفي
نوڙت واري. ٻولي ”سَرڪيَ“
ڪنهن سان ڪين، ڦٽايو، صوفي