خبر پئي آ، خوش ٿي گھاري
مون کي وساري، مون کي وساري
ياد جا گھرڙا، ڊاهي هٿ سان
مون کي ڇڏيائين، جيئري ماري
چاهت جي راهن تي اڄ ڀي
دل ٿي منهنجي، هن کي پڪاري
ظالم! کي ڀل، ظلم ڪرڻ ڏي
نيٺ ته ٿڪبو، ماري، ماري
پيار جي ڪُنَ ۾ ڦاٿل ڪوئي
ڪيئَن اڪيلي، ٻيڙي تاري؟
هُن جو ٿيندو، ڇا مان آهيان؟
پُوءِ ڀلا ڇو، مون ڏي نهاري؟
”حَسنَ“ اَڪيلائيءَ جي بَنَ ۾
دل ٿڪجي پئي، ڳوڙها هاري