شاعري

اَڃان سوچَ ۾ آهيان

علي حَسنَ سرڪيءَ جي سڃاڻپ صرف ۽ صرف سندس شاعري آهي. سندس فن ۽ فڪر آهي ۽ بس هونئن ته شاعريءَ جي هر صنف تي طبع آزمائي ڪندو رهي ٿو پر غزل، ڪافي، وائي ۽ نظم سند س پسنديده صنفون آهن ۽ ها ڇاڪاڻ ته هو قطعي جي بادشاه ۽ سنڌ جي عمر خيام، رباعيءَ جي شهنشاهه سائين اميد خيرپوريءَ جو شاگرد آهي ان ڪري قطعو يا چؤسٽو به لکي ٿو، نه رڳو لکي ٿو، تمام ڀلو ٿو لکي. سندس تحريري قابليت کيس هم عصر شاعرن ۾ نهايت نمايان ۽ منفرد ۽ ممتاز بڻائي ٿي.
Title Cover of book اَڃان سوچَ ۾ آهيان

لُڙڪَ ڪنهنجا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

لُڙڪَ ڪنهنجا ڏسي، ڪُو، روئي پيو
ڏور پنهنجا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

ڍيرُ سُوچن ۾، ايندڙ لمحن جا
ڪٺن رستا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

سُونهن سان سفر ڪندين، نيٺ ٿڪو
چُورُ سپنا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

ڀاڳ جو سٽيل، ڪيئن بچي ٻيڙي؟
ڀڳل تختا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

خواهشن جي جذيري ۾ اضافو
رُوز ڌوڪا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

زندگيءَ جا ڏهاڙي، رُوپ نَوان
دوست سارا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

آبرن ڏي خدا شل خير ڪري
چُورَ چُوکا ڏسي، ڪُو، روئي پيو

جيئَنءَ سوچيو ”حَسنَ“ اُن جي اُبتڙ
گُلَ ۾ ڪنڊا ڏسي، ڪُو، روئي پيو