مختلف موضوع

پُورَ وِڇوٽ مُحبتُون

هي ڪتاب محترم نظام الدين لغاري صاحب جي ساروڻين، جيون ڪٿا ۽ خاڪن ۽ يادگيرين جو مجموعو آھي. نصير ميمڻ لکي ٿو:
”نظام جي جيون ڪٿا کي پڙهندي سنڌي سماج ۾ ايندڙ هاڪاري توڙي ناڪاري تبديلين بابت سندس گهري مشاهدي جو بہ اندازو ٿئي ٿو. نظام جي جيون ڪٿا نئين نسل کي يقينن اتساهيندي. سندس جيون ڪٿا درحقيقت جاکوڙ ڪٿا آهي. هڪ اهڙي املهـ ڪردار جي جاکوڙ جيڪو زندگيءَ ۾ ڏکين حالتن کي قدرت واري تي ڀاڙي هٿ تي هٿ رکي ويهڻ جي بدران انهن کي هلائڻ لاءِ جاکوڙي ٿو. بک، غربت جي رڪاوٽن هئڻ جي باوجود، هي انهن مان رستا ٺاهي ٿو.“
Title Cover of book پُورَ وِڇوٽ مُحبتُون

پير حسام الدين راشدي واري وڏيري جي وصف

پير حسام الدين راشدي واري وڏيري جي وصف

سو سائين ڳالهـ پئي ڪئي سين سنڌ جي وڏيرن جي، اڄ کان 50 سال اڳ جن لاڙ جي ڪجهـ ماڻهن جو مون مٿي ذڪر ڪيو آهي. انهن جو نالو سونهري اکرن ۾ لکيو ويندو. هر معاشري ۾ اهڙا لازوال ڪردار اٽي ۾ لوڻ برابر هونداآهن. باقي ملڪ مڙوئي منصور لڳو پيو آهي. مجموعي طرح سنڌ جي محقق پير حسام الدين راشدي سنڌ جي وڏيري جي حالت بابت پنهنجي ڪتاب ”هو ڏوٿي هو ڏينهن“ ۾ ڪجهـ هن طرح لکيو آهي. ” ٻهراڙي جي وڏيري جا شوق ۽ شغل ئي الڳ هئا. سنگتياڻيون رکڻ، ڪنهن سهڻي ڇوڪر کي ڪار جي اڳئين سيٽ تي ويهارڻ، ڪنهن هٿ نـ ڏنو تـ ان جي عزيزن کي پوليس کي چُرچ ڏئي ڦاسائڻ، ڪاٽڪُن کي پالي، انهن ذريعي جنهن تي ڪاوڙ ايندي، انهن جون چوريون ڪرائڻ، اڪثر چوريون ڀنگ تي واپس وٺي ڏيڻ، پوليس سان ياري ۾ فخر محسوس ڪندا، وڏن عملدارن کي دعوتون ڏئي گهرائي اوڙي پاڙي وارن تي رعب ڄمائڻ. پوليس جو سپاهي هوندو تـ ان جي اڳيان پٺيان پيا ٿيندا. ڳوٺ جي سيٺين کان قرض کڻي، پهرين پٽ جي طهر ۽ پوءِ شادي ڪندا. نتيجي ۾ زمين جي سڄي پيداوار سيٺ کڻي ويندو”
گهڻي وقت جي ڳالهـ آهي، ائين کڻي چئجي تـ اها ورهاڱي جي زماني جي ڳالهـ آهي. اسان جي پاسي هڪڙو زميندار هوندو هو. چڱي خاصي زمين هوندي هئس. همراهـ کي اچي پاڻ پڏائڻ جو شوق جاڳيو تـ آئون اهڙو ٿيان جو ماڻهو مون کي ڏسي حيران ٿي وڃن ۽ واهـ واهـ ڪن . مطلب تـ ٻڪريون ڪُسن ۽ رنڊيون نچن. ان زماني ۾ روڊ رستا اڃان ڪونـ هئا. بجلي جو تـ تصور ئي ڪونـ هوندو هو. همراهـ گهر ٻاري ڏياري ڪرڻ ٿي چاهي. سو ڇا ڪيائين جو زمين کڻي وڪيائين. واه واه سائين، پئسـا کوڙ ٿي ويا. گهر جي مٿان خلاصو ڪمرو ٺهرايائين، ڪارن موٽرن جو اڃان رواج ڪونـ هوندو هو، سو بگي خريد ڪيائين. شباب ۽ ڪباب جون محفلون شروع ٿي ويون. رئيس جي سائين، ڀل ڀلان ٿي وئي. مون بـ سندس ٻانهن ۾ ٻـ ٻـ واچون ٻڌل ڏٺيون. ڏهن ئي آڱرين ۾ سون جون منڊيون. چڙهڻ جي لاءِ ٽانگو در تي بيٺل. سنڌي ۾ چوندا آهن تـ زمين جو پئسو ڪڏهن بـ ٽڪندو نـ آهي. جڏهن تـ اقتصاديات جو بـ اصول اهو آهي تـ پئسو گهڻو ٿيندو تـ خرچ بـ گهڻو ٿيندو. آمدني تـ وڃي رئيس جي زيرو تي بيٺي. عياشي تي خرچو بي تحاشـا ٿيڻ لڳو. اڄ نـ سڀاڻي پئسـي کي تـ ختم ٿيڻو هو. سو ائين ئي ٿيو. ڪيڏانهن ويا ٻـ ڦيٿا تـ ڪيڏانهن ويا شوق شغل. بس همراهـ ڏسندي ڏسندي پَٽ پئجي ويو. آخر ۾ اسان انهي ماڻهو کي ڪسم پرستي واري حالت ۾ ڏٺو. سو سائين سنڌ جي وڏيري جا حال اهڙا آهن. ان جي مقابلي ۾ رپ شريف جي وڏيري ٻڍي خان ٿيٻي جي ڪهڙي ڳالهـ ڪجي،جنهن هزارين مون جهڙن کي فرش تان کڻي عرش تي پهچائي ڇڏيو. ٽئين سنڌ جي وڏيرن جي وصف وري سائين جي ايم سيد ڏني آهي. “ تـ سنڌ جو وڏيرو ڀونئري مثل آهي”ڀونئرو بـ جيڪا اُڀي ڪاٺي ڏسندو آهي ان تي وڃي ويهندو آهي. ”