شادي
هاڻي مون امان کي اچي تنگ ڪرڻ شروع ڪيو تـ منهنجي شادي ڪراءِ . بابا تـ اڳي ئي جهان ڇڏي چڪو هو، سو تنگ ڪرڻ لاءِ باقي وڃي امان رهي هئي. سو ان جي پٺيان منهنجي روز جي ڀنڊڪي هوندي هئي تـ منهنجي شادي ڪراءِ. امان جو منهنجي جلدي شادي ڪرڻ جو ڪو بـ ارادو ڪونـ هو. امان انهي ۾ صحيح هئي مون کي نوڪري ضرور ملي وئي هئي پر آئون اڃان شادي جي اهل ڪونـ ٿيو هوس. هڪ ڏينهن مون امان کي ڌمڪي ڏني تـ جيڪڏهن منهنجي شادي نـ ٿي ڪرائين تـ آئون پنهنجي پاڻ کي ڦاسي ٿو ڏيان. منهنجي خيال ۾ هر نوجوان ائين پنهنجن امڙين کي ڪنهن نـ ڪنهن ڳالهـ تي ڌمڪيون ڏيندو آهي. خاص ڪري پنهنجي مرضي ۽ مائٽن جي مرضي جي خلاف شادي تي هر نوجوان ائين ڪندو آهي. خير منهنجي چوائس تـ ڪا بـ نـ هئي سڄو زور هو شادي تي. سو ڳالهـ پئي هلي شادي نـ ڪرائڻ تان خودڪشي جي، مون مرڻ جو هڪ عجيب نمونو ايجاد ڪيو. اسان جي گهر ۾ هڪ پينگهو هوندو هو (جنهن جا نصير مرزا اڃان تائين مزا وٺندو آهي) ڪي ماڻهو ان کي هندورو بـ چوندا آهن. مون ڇا ڪيو جو ان جي وچ واري ڪاٺي ۾ رسو ٻڌم، سڀني گهر جي ڀاتين کي سڏي آيس. ڏسو تـ آئون ڪيئن ٿو ڦاسي کاوان، رسو جيڪو ڪاٺي ۾ قابو ٻڌل هو، انهي ۾ پنهنجي ٽنگ قابو ٻڌي رسي کي ڇڪيم. هاڻي پڙهندڙ پاڻ فيصلو ڪن تـ ٽنگ جي ڦاسي وارو ڪڏهن مرندو ! ماڻهو کائين ڳچي ۾ ڦاسي ۽ مون کاڌي ٽنگ ۾ ڦاسي. انهي ٽنگ ۾ ڦاسي واري رسي اهڙا تـ ڏاوڻ وجهي ڇڏيا آهن جو سڄي زندگي آزادي سان هلڻ ڦرڻ کان لاچار ٿي ويو آهيان. انهن نوجوان دوستن کي گذارش آهي جن جي اڃا شادي نـ ٿي آهي تـ شادي لاءِ ٽنگ ۾ ڦاسي وارو نسخو ڪڏهن بـ استعمال نـ ڪن، نـ تـ مون وارو حال ٿيندو. نيٺ ٽنگ جي ڦاسي وارو نسخو ڪامياب ٿيو ۽ آئون جيئن ئي مٺياڻي مان ٽريننگ ختم ڪري واپس آيس تـ 1977ع ۾ منهنجي شادي ٿي وئي. جڏهن تـ ڀائرن ۾ آئون ٻئي نمبر تي هوس پر منهنجي شادي سڀ کان پهرين ٿي. وڌيڪ شادي جي باري ۾ ڪونـ ٿو لکان “ڍڪي ڀلي شادي پلي” ڇو جو ان ۾ خوني رشتا شامل آهن. مون لکڻ کان پهرين اهو طئـ ڪيو هو تـ خوني رشتن تي گهٽ لکندس. باقي روحاني رشتن تي دل کولي لکبو. مون کي يقين آهي تـ ڪنهن بـ دوست جي باري ۾ آئون ڪجهـ بـ لکي ڇڏيندس اهو منهنجي لکئي کي پنهنجو ڪندو. باقي رت کي تـ باهـ لڳيو وڃي، تنهنڪري خوني رشتن لکڻ وقت احتياط کان ڪم وٺبو. هڪڙو هو ٻروچ سو جڏهن گهر ۾ داخل ٿيندو هو تـ گهرواري ڪنهن نـ ڪنهن شئي جي کُٽي وڃڻ جي خوشخبري ٻڌائيندي هئي. سو تنگ ٿي هڪ ڏينهن چيائين “ ماڻهيان ڪون ماڻهيان دي رنان ڪون داڻيان دي”