اسلام آباد ۾ دربدري وارا ڏينهن
هاڻي سال 1988ع چڙهي چڪو هو، اسلام آباد سان بـ واقفيت گهڻي قدر ٿي چڪي هئي، پر اڃا هتي ڪو گهر گهاٽ ڪو نـ هوندو هو، ٻـ چار ڇڙا ڇانڊا گڏجي هڪ گهر ۾ رهندا هئاسين. نيرن ۽ رات جي ماني هٿ سان ٺاهبي هئي، منجهند جي ماني سڀ ڪو پنهنجي پنهنجي آفيس ۾ کائيندو هو. نتيجي ۾ اسان بورچي بـ ڀلا ٿي پيا هئاسين. جنهن جو مٿي ڪنهن خط ۾ شيرل لغاري ذڪربـ ڪيو آهي. اهڙو رهڻ ڪو گهڻو ڪري جٽادار نـ هوندو هو، جيڪڏهن ڪنهن ٻئي مسواڙ واري 50 روپيـ وڌيڪ آڇ ڪئي تـ پراڻي کي چئبو تـ اسان جا ٻار ٿا اچن اوهان پنهنجو بندو بست ڪريو. اڄ ڪلهـ پئسي جي اڳيان دوستي ياري جي ڪا بـ حيثيت ڪا نـ ٿي رهي. انهي دربدري واري زماني ۾ جن دوستن سان گڏ رهڻ ٿيو انهن ۾ غلام سرور مڱريو شڪارپور، وزير علي تنيو، لاڙڪاڻو، ٻيو ڇوڪرو هوندو هو پلاننگ ڊويزن ۾ ڪم ڪندو هو اهو بـ تنيو هو پر ان جو تعلق بلوچستان سان هوندو هو، ان جو نالو هوندو هو گل حسن تنيو. کائڻ پيئڻ ۾ اسان ڪڏهن بـ هڪ ٻئي سان حساب ڪتاب ڪو نـ ڪندا هئاسين. انهن سڀني ۾ دلچسپ شخصيت وزير علي تنيو جي هوندي هئي. وزارت داخلا ۾ ڪلارڪ هوندو هو، سندس ڊيوٽي اڪثر ڪري پاڪستان سيڪريٽريٽ جي ڪنهن بلاڪ جي رسيپشن تي هوندي هئي. اها بـ وضاحت ڪندو هلان تـ سيڪريٽريٽ جي بلاڪ ۾ کڻي ڪهڙي بـ منسٽري هجي پر رسيپشن ۽ سيڪيورٽي جو سسٽم وزارت داخلا وٽ هوندو، انهي تي انهن جو هڪ ڪلارڪ ۽ ٻـ چار پوليس وارا موجود هوندا هئا. ڪلارڪ جو ڪم هوندو هو شناختي ڪارڊ وٺي پرچي ڪٽڻ، ان کان پوءِ وزيٽر کي اندر بلاڪ ۾ داخل ٿيڻ ڏنو ويندو هو. اڪثر جيڪي صوبن مان وڏا آفيسر ايندا هئا، اهي پرچي وٺڻ ۾ پنهنجي بيعزتي سمجهندا هئا. جنهن بلاڪ تي وزير تنيو هوندو هو، هن کي لڳندو هو شغل پرچي کان سواِءِ ماڻهو اندر نـ ڇڏيندو هو. ماڻهن جي رش لڳي ويندي هئي ڪي سوٽن بوٽن وارا تـ ڪي واسڪوٽين ۽ صدرين وارا هن وٽ هر روز جو ميلو لڳو پيو هوندو هو. مون کي چوندو هو تـ ميلو ڏسڻو هجئي تـ مون واري بلاڪ هليو اچ. ڪڏهن ڪڏهن ائين بـ ٿيندو هو تـ منسٽر آفيس وارا منع ڪندا هئا تـ منسٽر صاحب واندو ڪونهي تنهنڪري وزيٽر مٿي نـ موڪليو. هي ماڻهن جو ميلو مچايو ويٺو هوندو هو، هن وٽ رسيپشن تي صرف بلاڪ جي اندر ڪم ڪرڻ واري فون هوندي هئي. ڪڏهن ڪو وڏو آفيسر اچي ويندو ۽ پرچي نـ وٺڻ چاهيندو هو تـ هُن کي فون کڻي ڏيندو هو تـ توهان جنهن سان ملڻ چاهيو ٿا انهي کي فون ڪريو ۽ هو مون کي چوندو تـ پوءِ آئون اوهان کي ڇڏي ڏيندس. مٿان ان صاحب کي جواب ملندو هو تـ جيئن رسيپشن وارا چون ٿا ائين ڪريو، نيٺ همراهـ کي پرچي وٺڻي پوندي هئي. انهي وٺ وٺان ۾ هن کي بـ سندس آفيس وارا مهيني ماس ڪو پڇاڻي جو خط ڏئي وجهندا هئا. آئون هن کي چوندو هوس تـ هي توهان جو فائيل پيو ڀرجي اهو توهان لاءِ نقصان ڪار آهي. هي مون کي چوندو هو تـ نوڪري جو مزو تڏهن آهي جو مهيني ۾ هڪڙو پڇاڻي جو خط ملي، خبر تـ پوي تـ نوڪري پيا ڪريون. شام جو اسين سڀ گهر اچي گڏ ٿيندا هئاسين تـ کوڙ ساريون خبرون اچي ٻڌائيندو هو.