ارض افلاڪ جو بيشڪ، بنائيندڙ آ ربّ هڪڙو.
دنيا ۾ سج چنڊ تارا، سجائيندڙ آ ربّ هڪڙو.
جهان ۾ رونقون جيڪي، گلن ٻوٽن جي رنگن ۾،
انهن سڀني نظارن کي، نکاريندڙ آ ربّ هڪڙو.
خزانا موتين هيرن، جواهر لعل و مرجان جا،
خلق جي خواهشن موجب، اُپائيندڙ آ ربّ هڪڙو.
بنان پوکڻ جي ڌرتيءَ تي، ٿئي ٿي سونهن ۽ ساوڪ،
گهٽا مان مينهن ملڪن تي، وسائيندڙ آ ربّ هڪڙِو.
بنان پالڻ سنڀالڻ جي، وڌن ويجهن پکي پکڻ،
انهن کي هر طرح هرهنڌ، سنڀاليندڙ آ ربّ هڪڙو.
ڪِنين جو قوت پاڻي ۾، جبل ۾ ڪِن جو، صحرا ۾،
رزق هر ڪنهن کي هرهنڌ تي، رسائيندڙ آ ربّ هڪڙو.
ڪٿي”ٻارڻ” ڪري سگهبي، حمد هاديءَ سندي پوري،
سڄي سنسار ساري کي هلائيندڙ آ ربّ هڪڙو.