هر رات پٺيان ٿو ڏينهن اچي، هي رات ڏسي مايوس نه ٿي.
هيءَ ڏيهه مٿي جا آهي ڏکي، حالات ڏسي مايوس نه ٿي.
انياءُ ڪٿي بي انت ٿئي، خاموش نه ويهه هٿ پير ته هڻ،
هٿ ظالم جا مضبوط نه ڪر، ظلمات ڏسي مايوس نه ٿي.
هن پاپ مٿي پڇتاءُ ته ڪر، باغي نه سهي حامي ته نه ٿي،
انصاف امن جي ڪنڌ مٿي، ڪو ڪات ڏسي مايوس نه ٿي.
هي وقت هميشه هڪڙو رهي، ناممڪن آ ايئن ٿي نه سگهي،
هيءَ سخت گهڻي بدبخت بُري، اوقات ڏسي مايوس نه ٿي.
ڪو نيٺ صبح ٿي پوندو چٽو، هو باک ڦٽِي اهڃاڻ مليو،
هيءَ “ٻارڻ” جي ٻڌ ڳالهه چٽِي، هيھات ڏسي مايوس نه ٿي.