ويري توکي پنهنجو ووٽ،
ڪهڙي ريت ڏيان.
اندر تنهنجو آهي ڪارو،
ٻي ته سچائي واري کوٽ،
ساٿي ڪيئن ٿيان.
توکي پوري ڪرڻي آهي،
ساري سالن واري کوٽ،
نانءُ نه تنهنجو نيان.
تنهنجي اک ۾ هرهڪ ماڻهو،
آ ٻار، ٻُڍو، اَڌڙوٽ،
ماري آهين مِيان.
“ٻارڻ” تنهنجو ٿيڻو ناهي،
ويٺو توڙي جنگيون جوٽ،
جيسين تائين جيان.