ضرورت وقت جي آهي، ته باغي ٿي بغاوت ڪر.
سڏائين ٿو سنڌي سوڍو، ته سنڌڙي جي حفاظت ڪر.
سنڌوءَ ۽ سنڌ تي ويرين، ڪئي آهي نظر ميري،
پنجابين چوڌرين کي آ، مٿي ۾ ٿي پئي ڦيري،
مُهاڏو تن سان اٽڪائي، مڪارن تي ملامت ڪر.
ڪِنن ڪعنال ٿل جهڙا، ڪِنا منصوبا ڪئين جوڙيا،
سنڌوءَ ۽ سنڌ جو نالو مِٽائڻ لئه ڊڪيا ڊوڙيا،
اٿي وڙهه ڪيس سنڌڙيءَ جو، ٿي وارث ۽ وڪالت ڪر.
نه ڪالا باغ ٿو گهرجي، نه ٿل ڪعنال ٿوگهرجي،
اسانکي ديس سنڌ دلبر، سکيو خوشحال ٿو گهرجي،
کڄي ميري جا اک ان ڏي، انهيءَ لاءِ قيامت ڪر.
ڪي ظاهر ڪي ڳجها آهن، حمايت ۾ حرامين سان،
بچائن نوڪريون پيا ڪي، ملائي سُر سلامين سان،
سڃاڻي تن سمورن جي، چٽي پڌري شناخت ڪر.
سجاڳي قوم ۾ “ٻارڻ” اڃان ڀي جي نه ڪا آئي،
ته نڪري وقت هي ويندو، نه رهندي سنڌ ڪٿ سائي،
نڀاڳن نامرادن تي، منجهان نفرت ندامت ڪر.