جڏهن جاني جلوه، نمائي ڪري ٿو.
تڏهن ساري دنيا، توائي ڪري ٿو.
خطا هوش اُت، ڪيترن جا ٿين ٿا،
مهر جي نظرجت، سوائي ڪري ٿو.
ٿيو رات ڪاري به روشن پوي ٿي،
جڏهن هو نقابِ، ڪُشائي ڪري ٿو.
ٿين قيد داناءَ، حُسن جي سحر ۾،
عقل عاقلن جو، هوائي ڪري ٿو.
ٿيان ڇو نه قربان “ٻارڻ” اُنهيءَ تان،
سدا جو ته مون سان، وفائي ڪري ٿو.