تو گهور ڪئي ويا سور لهي، مونکي سپنن جي تعبير ملي.
هڪ مرڪ ڇڏيو ماحول لُٽي، جيوَن کي نئين تعمير ملي.
سنگيت ڇڙيا ۽ گل ٽڙيا، مهڪار کُلي من معطر ٿيو،
ٿو ڀاڳ مٿي شڪرانا چوان، آ خواب ڀلي تقدير ملي.
ارمان پُنا احسان ٿيا، انعام مليا ٻيو ڇا ته گهران،
محبوب ڪيو تو قرب وڏو، هي مان مليو توقير ملي.
هن سونهن مٿي سرگهورڪريان، ڌن مال ڏيان قربان ٿيان،
ٿي ڏاڍي خوشي ويو رنگ رچي، آ پيار سندي تصويرملي.
ٿي ڳالهه صفا ڪئي يار وفا، هن جيون مان وئي جملي جفا،
“ٻارڻ” کي وري سڪ قرب ڀري، جذبات سندي جاگير ملي.