ڪشڪول ٽوڙ پهرين، خود دار پو سڏائي.
ڪشتي پڄا ڪناري، پتوار پو سڏائي.
همدرد جي نه آهين، هوڪا ڏيڻ ڇڏي ڏي،
احساس ڌار دل ۾، دلدار پو سڏائي.
ڪهڙي طرح ڪرين ٿو، دعوى ٺلهي اجائي،
خوشبوءِ پڄاءِ جڳ کي، گلزار پو سڏائي.
نفرت ٿي جا وڌائي، دولت اها ڪنهن ڪم جي،
من ۾ سمائي محبت، زردار پو سڏائي.
دشمن ڏکيو آ “ٻارڻ” توتي ته حيف آهي،
غم درد لاهي ان جا، غمخوار پو سڏائي.