وري به ڪي نوان پئي، عذابَ زندگي گُهري.
وفا جي آرزو رکي، سراب زندگي گهري.
حسين صورتن جي آ، طواف ۾ محو نظر،
تڏهن به سونهن سوڀيا، شباب زندگي گهري.
پرينءَ جي آس پاس ۾، رهي سڦلتا ماڻجي،
سڳنڌ سان روح واسجي، گلابَ زندگي گهري.
ازل کان هي اُڃيون اکيون، ڪڏهن نه پيتي ڍاپجن،
چڙهن ڪي کيپَ چاهه جا شراب زندگي گهري.
پيار ۾ فنا ٿيڻ، جو شوق ساهه ۾ رکي،
اندر جي آڳ ۾ جلي، عتاب زندگي گهري.
نه ٿي سگهي دنيا جنت، نه ساڀيان پلئه پئي،
تڏهن به ڪي سُندر سُندر، خوابَ زندگي گهري.
نه فاصلا گهٽي سگهيا نه حوصلا وڌي سگهيا،
سوال سامهون ڪيترا، جواب زندگي گهري.
حقيقتون لڪيون رهيون، ڳُجها رهن ٿا راز ڪئين،
“ٻارڻ” هي عشق جا کليا، ڪتاب زندگي گهري.