ڌرتي ڏسي ڏکن ۾، آڪاش اک پَٽِي آ.
دوکا فريب ٿيندي، وشواس اک پٽِي آ.
هو ماٺ ۾ پٿر پر، گهڙجي ٿيو جي مورت،
ازخود انهيءَ ڳالهايو، سنگتراش اک پٽِي آ.
مسڪين جي ٻچن وٽ، بک ساڻ گڏ بيماري،
افسوس پر نه ان تي، اوباش اک پٽِي آ.
ساري عمر نهاري، جن نور آ وڃايو،
سي نيڻ پوريا تان، اوڪاش اک پٽِي آ.
ٻوڙا نٿا ٻڌن پر، “ٻارڻ” عجب ٿئي ٿو،
دانهون ٻڌي دُکين جون، هڪ لاش اک پٽِي آ.