وفا جي حنا رنگ، لاتا جڏهن.
جُڙيا جابجا نينهن، ناتا جڏهن.
هوا گُنگنايو، اڱڻ مهڪيو،
گهٽيءَ ۾ پرينءَ، پير پاتا جڏهن.
گلابن سڳنڌ کي، وکيري ڇڏيو،
ڪَلين پيار جا، راڳ ڳاتا جڏهن.
ڪيون چنڊ تارن، به سرگوشيون،
انهن روپ جا، راز ڄاتا جڏهن.
وڏي دل جي ساگر، ۾ آئي اُٿل،
ٿيا نيڻ ڪنهن لاءِ، آتا جڏهن.
رچي روح ۾، رچنا “ٻارڻ” امر،
کڻي خط پهتا، کنياتا جڏهن.