جنت جهڙي دنيا هن ۾، جهنم جيئن گذاريون پيا.
نه کڙيا گلڙا جيون ۾، ڪنڊن سان پرت پاريون پيا.
تمنائون ويون چٿجي، چتا تي چاهتون چڙهيون،
لهي ويو سج اميدن جو، نراسا ٿي نهاريون پيا.
اُجهاڻا ديپ آسن جا، اميدون خاڪ ۾ مليون،
جدائيءَ ۾ جلائي دل، ملهايون ڏڻ ڏياريون پيا.
لڳي ويا پيارتي پهرا، پرين پنهنجا پُڇايون ڪيئن،
پيا زنجير رسمن جا، ته گوندر منجهه گهاريون پيا.
عذابن ۾ عمر گذري، خوشيءَ جي آرزو ڌنڌلي،
جيئڻ جُٺيون ٿيو آهي، ٻري “ٻارڻ” ڪو ٻاريون پيا.