دوست پنهنجي ديس جي، دستور جون ڳالهيون نه پُڇ.
ڏاڍ جون ڏهڪاءُ جون، ڏک سور جون ڳالهيون نه پڇ.
ٿو هتي مسڪين ئي، آزارجي اٺئي پهر،
بي پهچ مظلوم جون، مجبور جون ڳالهيون نه پُڇ.
هڙ وسيلا هڪڙي پاسي، ٻي طرف محروميون،
قائدي قانون جون، منشور جون ڳالهيون نه پُڇ.
هت ٻنيون توڙي ونيون، ڦُرجو وڃن زوري هٿان،
ظاهري هي ظلم ٿيا، مستور جون ڳالهيون نه پڇ.
هر طرح حق جي حفاظت، ٿي ٿئي دنيا اندر،
پر هتي جي معاملي، مذڪور جون ڳالهيون نه پڇ.
جانور سان جيڪو ورتاءُ، نامناسب نا روا،
سو ٿئي مزدور سان، مزدور جون ڳالهيون نه پڇ.
جان آزارن مان “ٻارڻ” ڪيئن ڇڏايون ڇا ڪجي.
جو اندر ۾ ٿو اچي، ان پور جون ڳالهيون نه پُڇ.