هڪڙو ستايو دنيا، ٻيو دور تون به آهين.
بيوس ٿيس بنهه مان، مجبور تون به آهين.
هڪ ٻئي کان وياسين وڇڙي، قسمت جي ڳالهه آهي،
چريو ٿو سڏجان جڳ ۾، مشهور تون به آهين.
ڪپڙي لٽي جي ناهي، سينگار سير ڪهڙا،
غم ۾ گذر آ منهنجو، غرقور تون به آهين.
جهڙو جيئڻ جدائي، شايد نه موت اهڙو،
ڇاتي ڇڄي ٿي ڇيهون، چت چُور تون به آهين.
“ٻارڻ” معيار ڪنهن تي، ڪنهن کي ڏيان ڏوراپو،
ٿورا ٿيا جهان جا، مشڪور تون به آهين.