دلين ۾ درد ايڏا، ڌاريو نه دوستو.
جيون ڏکيو ڏکن ۾، ڏاريو نه دوستو.
ڪنهن دانهن ڪوڪ تي ڀي، ڌرجي ڌيان ڪجهه،
پر وارَ ائين ڪنن تان، واريو نه دوستو.
دل جي گُهري انهن سان، ويڇا نٿا سونهن،
پنهنجن وٽان پري ٿي، گهاريو نه دوستو.
جيون پيار ڌاران، سکڻو سُڃو لڳي،
محبت مئي هٿن سان، هاريو نه دوستو.
ايندي بهار موٽي، کڙنديون وري ڪَليون،
مالهي کي ڏيئي مهڻا، ماريو نه دوستو.
باهيون اندر جون آهن، مس مس وساڻيون،
“ٻارڻ” وري ٻيو ڪو، ٻاريو نه دوستو.