نه هاڻ ننڊ ۾ سمهو، ٿيو سجاڳ ساٿيو.
هٿن منجهان وڃي پيو، هي راڄ ڀاڳ ساٿيو.
لِڪل هٿن جون قوتون، سدائين تاڪ تاڙ ۾،
ڦُري پٽِي لُٽي ويا، سي مانِ ماڳ ساٿيو.
هجي حيات ڪاٺ ۾، رهون تڏهن به ماٺ ۾،
اِها نه آ عقلمندي، اِهو اَڀاڳ ساٿيو.
هو چورَ اِبنِ چور اڄ، پيا ڌڻي ٿي سنڌ جا،
ڪڏهن نه اهڙو ڏيهه کي، مليو ڏهاڳ ساٿيو.
جهالتن جي ظلمتن، تباهه قوم کي ڪيو،
اڃان به ساڳيو اُهو، رواج راڳ ساٿيو.
معيار غير تي مگر، گهٽايو ڪونه دوستن،
غدار جو جتي ڏسو، لڳايو آڳ ساٿيو.
اڃان اکيون نٿيون کُلن، رهون ٿا گهري ننڊ ۾،
حقيقتن ۾ چٽ ٿيو، چمن جو چاڳ ساٿيو.
قدم اڳيان وڌائجي، نه وقت هي وڃائجي،
اسانجي منزلن اڳيان، آ رڻ اجهاڳ ساٿيو.