نظرِ ڪرم جي آهيون، قابل ڪڏهن ڪڏهن.
ٿيندو شرف اِهو آ، حاصل ڪڏهن ڪڏهن.
وچ سير مان گهڻائي، ٻي پار پهتا ٻيڙا،
ٻوڙي ڇڏيندو آهي، ساحل ڪڏهن ڪڏهن.
ويڄن به سر وڃايا، ڪيئي وِڄا ڪندي پر،
ٿي ٿو پوي مسيحا، قاتل ڪڏهن ڪڏهن.
سج چنڊ چمڪندا پيا، تحقيق تا قيامت،
پرسي به ٿيندا آهن، گهائل ڪڏهن ڪڏهن.
چريا چئي وٺن ٿا، ڪنهن وقت ڳالهه ڪم جي،
ڀُلجي ٿو ڪو اڪابر، عاقل ڪڏهن ڪڏهن.
ماڻهوءَ جي سمجهه سِڌ تي، ڪو اعتبار ناهي،
پڙهيو لکيو ٿئي ٿو، جاهل ڪڏهن ڪڏهن.
هڪ رنگ ۾ هميشه دنيا رهي نه رهندي،
رنگ ڪو ٿئي ٿو ان ۾، شامل ڪڏهن ڪڏهن.
ٿيندي رهي آ “ٻارڻ” حق جي فتح هميشه،
حق تي ٿئي ٿو قابض، باطل ڪڏهن ڪڏهن.