دير ڏاڍي لڳي، رات باقي بَتي.
شوق جي ساهه ۾ موج مَستي مَتي.
مون نهاريو گهڻو، توکي اچڻو نه هو،
شال سڪ جي سڄڻ، ڪا مليئي رتي.
واءُ وريو وري، آ وڇوڙي سندو،
تند پوندي ٽُٽي، جا اڳي نِستي.
مند موٽي وري، تون نه آئين اڃان،
چيٽ ڏينهڙا ويا، آ لِڪڻ تي ڪَتي.
ٿو وڇوڙو لُٽي، روح جون راحتون،
تون جڏهن من ملين، تان ٿيون فرحتي.
آءُ “ٻارڻ” سندي، تون تڏي تي ڪڏهن،
سا گهڙي اڌ گهڙي، زندگي قيمتي.