افسوس اٿم هن قوم مٿي، ڪاسمجهه عقل ڪجهه ڪونه اٿس.
جنهن ريت ٺهي تقدير پوي، سوعمل دخل ڪجهه ڪونه اٿس.
هر بار هلي اُن راهه مٿي، جت چوٽَ لڳي ۽ ٽوٽ ٿئي،
پر پوءِ به اهائي مت مُنجهيل، سُڌ سوچ اصل ڪجهه ڪونه اٿس.
جو چور هجي شهزور هجي، ان ساڻ ڪڏهن ليکو نه لٿو،
هن ماٺ وڌو مجبور ڪري، في الحال فضل ڪجهه ڪونه اٿس.
ٿا پير چمون ان پيرَ سندا، جو بد عمل بدڪار بنهه،
بيمار ذهن مفلوج ٿيا، ڪا سُرت سڦل ڪجهه ڪونه اٿس.
جو تنگ ڪري بي رنگ ڪري، تنهن جي ڪا سڃاڻپ ٿي نه سگهي،
جيئن جاڳ اچي ڪو ڀاڳ وري، سچ سو ته شُغل ڪجهه ڪونه اٿس.
تاريخ پڙهي تحقيق ڪري، ڪنهن سوچ اندر “ٻارڻ” ٿو پوان،
ماضي جي مقابل حال ٻيو، ڪو نقش نقل ڪجهه ڪونه اٿس.