روح جو روح سان، پيار ٿي ٿو وڃي.
اڻ ڏٺو اڻ لَکو، وار ٿي ٿو وڃي.
عشق سختيون ڏسي، موٽندو ڪونه آ،
مشڪلن جو دريا، پار ٿي ٿو وڃي.
گل پٿر جي سيني، تي به کڙيو پون،
مهربان جي ته، ملهار ٿي ٿو وڃي.
ڪجهه ته ڪاغذ مٿي، اوتيو ٿو وٺان،
برهه جو هانءُ تي، بار ٿي ٿو وڃي.
چاهتون محبتون، ڪنهن جي لاءِ وڌن،
ڪو ته اکين سندو، ٺار ٿي ٿو وڃي.
ڪنهن گهڙيءَ ڪنهن مَهل، جي پيارو ملي،
هي ته “ٻارڻ” تڏهن، ٻار ٿي ٿو وڃي.