انياءُ ڏسي خاموش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.
انڌير ڏسان ۽ ڪجهه نه ڪُڇان،
ٿي ان تي پردو پوش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.
هر ڏاڍ ڏمر کي سر تي سهي،
ڪنهن مستيءَ ۾ مدهوش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.
ڪو واءُ وري سنڌ سڏ ڪري،
ڪن ٽار ڪري ٻي گوش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.
جي سچ چوڻ جي سگهه وڃي،
ٿي ڪوڙن جو همدوش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.
هن ذلت جي ماحول اندر،
ارهو نه ٿيان شنتوش رهان،
شل وقت ڏکيو اهڙو نه اچي.