زبان توڙي قلم ۾ ڪو، اثر شمشير ڪر پيدا.
سنواري سنڌ ساريءَ کي، نئين ڪشمير ڪر پيدا.
جهالت جي وڃي ظلمت، علم جي جوت جرڪي پئي،
عمل توڙي فڪر ۾ ڪو، وري تنوير ڪر پيدا.
مسيحا ٿو سڏائين جي، ته ڪر علاج دردن جو،
دوا دردن دکن جي ڪا، اصل اڪثير ڪر پيدا.
فقط قسمت مٿي تڪيو، رکي ويهڻ سُٺو ناهي،
ٿئي تقدير جيئن روشن، اها تدبير ڪر پيدا.
سجاڳي قوم ۾ “ٻارڻ” ٿئي من تنهنجي شعرن سان،
غزل ۾ گيت گفتي ۾، گهڻو تاثير ڪر پيدا.