اِجهي رنگ محبت، جا ويندا رچي.
پريتن جون پوکون، به پونديون پچي.
ڏبا آجياڻا، پريمي سڏي،
اُتي نينهن ونڊبا، نئين سرنچي.
سڏائبا ميڙاڪا، پاٻوهه سان،
ڀٽائي جي ڀر ۾، ڪي ڪينجهر اچي.
پيا ڳائبا گيت، ميڙائي جا،
اڱڻ هر ڪنهن محفل جي ويندي مچي.
لهي ويندا پهرا، مٿان پيار جي،
دفعه ٿيندا سارا، لُچا لالچي.
نظر پيار تي جي، رکن ٿا ڪڙي،
اُهي ڪنهن به هنڌ تي نه سگهندا بچي.
اِهي ڏيهه ۾ ڏينهن، ايندا وري،
چوي ٿو جو “ٻارڻ” سو ٿيندو سچي.