گيت اياز جو، شاهه جي راڳڻي.
ٿي لڳي، ساهه کي، پدمڻي ڪامڻي.
سامهون شرمائي ٿي، روح گرمائي ٿي،
ڏاڍو ڀرمائي ٿي، نرتڪي ناچڻي.
ناز انداز سان، مٺڙي آواز سان،
جيتي دليون وئي، پريت جي پالڻي.
جلوه گر سوبسو، اپسرا هو بهو،
جيءَ لاءِ ته سا، مند آ سانوڻي.
پيار سان جي سڏي، هانءُ ٺاريو ڇڏي،
ٿي ته “ٻارڻ” لڳي، هير ڄڻ ڏاکڻي.