گونگا نه ٿيو، ٻوڙا نه ٿيو، ڪجهه ٻئي جي ٻڌو ڪجهه پاڻ چئو.
سنڌڙي جي حقن جي ڳالهه وڏي، آواز سڄڻ سرواڻ چئو.
ڪنهن جي نه ڪٿي پرواهه ڪريو، بيباڪ ٿيو بي خوف رهو،
ڪنهن کان نه لڪو، ڪنهن کان نه ڊڄو، حق سچ چٽو چرياڻ چئو.
ڪمزور مٿي جو ظلم ڪري، ان ظالم تي ڦٽڪار وجهو،
جو مهرڪري مسڪين مٿي، ان جي ته چٽي واکاڻ چئو.
انڌير اهو انياءُ ڏسي، خاموش رهڻ سمجهان ٿو ظلم،
مزدور ڪسانو هنر مندو، ٿي پنهنجا خود اڳواڻ چئو.
دل لاهيو متان گهٻرايو متان، دودي جي روايت زنده رکو،
سرڪپجي وڃي پر شل نه جُهڪي، هي ٻول وچن ٻلواڻ چئو.