الطاف شيخ ڪارنر

اي روڊ ٽو مدينہ

هي ڪتاب الطاف شيخ جي سعودي جي ان سفر جو آهي جنهن ۾ پاڻ کي هڪ نوڪري جي سلسلي ۾ سعودي وڃڻ ٿيو ۽ پاڻ سعودي جي شهر ينبو ۽ ان کان پوءِ ڪجهه وقت مديني رهيا. نوڪري ته نه ڪيائون پر اُتي مُشاهدي ۾ آيل گهڻيون ئي دلچسپ ڳالهيون هن سفرنامي ۾ قلم بند آهن. خاص طور سعودي جي ماڻهن جي رهڻي ڪهڻي، رويا ۽ انهن ماڻهن جا حال جيڪي وٽن نوڪري لاءِ ويزا وٺي پُهچن ٿا. خاص ڪري ننڍي کنڊ جا ماڻهو جيڪي ٿوري معاوضي تي وڏو پورهيو ڪن ٿا.

4.5/5.0
5351
1033
آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
الطاف شيخ
ڇاپو پھريون

مجبور ماڻهو ۽ ٽڪنڊو

اڄ ڪلهه بي روزگاري ايتري وڌي وئي آهي جو اسان جهڙن ملڪن جا ماڻهو هنن ملڪن جي ماڻهن کي منٿون ڪن ٿا ته توهان اسان کي گهرايو. پوءِ ڀلي نوڪريون نه ڏيو، اسان پاڻ ئي اچي ڳولينداسين. بلڪ هنن عربن کي اسان جا ماڻهو پئسي جي آڇ ڪن ٿا ته اسان کي گهرايو اسان نوڪري ته پاڻهي ڳولينداسين، پر جيڪي پگهر جي پورهئي جو ڪمائينداسين ان مان توهان کي به حصو ڏينداسين. اسان جا ڪيترا ماڻهو اهڙي طرح سعودي عرب، ڪويت ۽ گلف جي وارياسن پٽن تي ساڙيندڙ اس ۾ ٻارهن ٻارهن ڪلاڪ پورهيو ڪري پنهنجي ٻچن جو به پيٽ پالي رهيا آهن ته ان ڪمائي جو حصو هتي جي رهاڪو عربن کي به ڏئي رهيا آهن. ڏٺو وڃي ته اها بيحد ڪريل ۽ ڏکوئيندڙ ڳالهه آهي. جڏهن ته عربن کي خدا هونءَ ئي تيل ۽ سون جهڙين شين سان نوازيو آهي. نه فقط ايترو پر گهڻا تڻا عرب ان شرط تي مزورن کي گهرائين ٿا ته محنت مزوري ته پاڻهي اچي ڳوليون اسان کي اڳواٽ حصو پتي ڏيو. ڇو جو هنن عربن ڏٺو ته ڪيترا ڌارين ملڪن جا اچن ٿا، پر هنن کي ڪو پورهيو ته ملي ڪونه ٿو. ان کان بهتر آهي اڳواٽ پئسو وٺجي. هاڻ هو ويزا جا پنجاهه سٺ هزار وٺن ٿا. اسان جي تر جي غريب ملڪن جا ماڻهو ٽڪيٽ جا الڳ پئسا ڀرين، ويزا جي خرچي الڳ ڏين. ان بعد هتي رهائش ۽ کاڌي جا پئسا الڳ ڀري روزانو نوڪري ڳولڻ لاءِ ڪوشش ڪن. ڪن کي ملي ڪي ويچارا قرضي ٿي موٽن. ڪنهن کي ڪا چڱي نوڪري ملي ٿي ته ڪي لالچي عرب هر وقت وڌيڪ به پٽ سٽ ڪندا رهن ٿا ۽ هي اسان جي ملڪ جو مزور هتي جي ڪفيل (يعني جنهن عرب ويزا ڏئي گهرايو آهي) جي هٿن ۾ مجبور آهن جيڪو ڪنهن وقت به هنن کي واپس ڪري سگهي ٿو. پوليس ۾ ڪا انڌي منڊي دانهن ڏئي کين هميشه لاءِ جيل اماڻي سگهي ٿو ۽ هتي سعودي عرب يا ڪويت جهڙن ملڪن ۾ ڪي اسان جي ملڪن جيان يا ملائيشيا، انگلنڊ جيان نه ڪورٽ ڪچهريون آهن نه وڪيل ۽ انسان ذات جي بهبوديءَ جون انجمنون _ جيڪي اچي ڇڏائين. ۽ نه وري غريب جي دانهن حاڪم ۽ عوام تائين پهچائڻ واريون اخبارون ۽ خبر رسان ايجنسيون. غريب پورهيت لاءِ هڪ طرف سندس معصوم بکايل ٻچا آهن، ٻئي پاسي راڪاس جهڙو ڪفيل آهي ۽ ٽئي طرف اها ڪمپني يا Employerجنهن وٽ پورهيو ڪري ٿو. بقول اسان جي محلي ۾ رهندڙ هڪ حيدرآباد دکن جي درزيءَ جي مجبور ماڻهو ان ٽڪنڊي جي وچ ۾ پيڙبو رهي ٿو ۽ عمر کان اڳ پوڙهو ٿيو وڃي.