اکين اوسيئڙو تَن ۾ تاتَ.
ڏينھن سمورو ۽ ساري راتَ.
نه تون ئي آئين نه نِنڊ آئي،
لُڇندي لُڇندي ٿي پِرڀاتَ.
جيون اهڙو پيو گهاريان توبِن،
ڪنڌ هُجي ڄڻ هيٺان ڪاتَ.
ڪيئن وِساريان، وِسرين ڪيئن،
لُونءَ لُونءَ تُنھنجي آهي لاتَ.
جيئن چاهيون ٿيئي تيئن، ناممڪِن،
هٿ وَس هوندا ناهِن حالاتَ.
اويلو نه بَرسَن چئج اکين کي!
وُٺيون ته وَسندي پئي برساتَ.
§