فراموشي
او سنڌوءَ کي جِيجَل سڏيندڙ سنڌيو!
اوهانجي اَڄ جِيجَل ماءُ کي،
لڳائي حرامين ڇڏيو داءُ تي،
اڃان ڀي اوهانکي نِنڊ آهي شايد،
اوهانجي ضمير جو دام ڇا؟
اڃان تائين صحي نه مُقرر ٿيو آ،
ڪا ته ڳالھه آهي جو خاموش آهيو،
يا سنڌوءَ جي سوَين احسانَنَ کان،
لڳي ٿو اوهان فراموش آهيو،
وري اَڄ حرامين جي آجيان ڪريو پيا،
ڪالھه جِن ڪراچي کي ڪَربُ بَلا بنايو،
سوَين بي گُناهَن جو خون جِن وهايو،
اسان جي نياڻين ننگن ڏانھن تڪيو جِن،
اسان جون اوهانجون عزتون لُٽيون جِن،
اُهي اَڄ اوهان جا ڀائر ڪيئن ٿي پيا،
لڳي ٿو اوهانجا زخم ڀَرجيِ ويا هِن،
يا اوهانکي ڪنھن لالچ جي اَنڌَ ۾،
ٿيَل ويلَ سنڌوءَ سان، وِسري ويا هِن،
جي سنڌوءَ جي سُونھَن جا مُنڪر آهن،
اصل ۾ اُهي ئي ته ڪافر آهن،
ڪافر ڀلا ڪيئن سچا ٿي سگهن ٿا.
§