توڻي هِن رَتاوان پرين پيرَ پنھنجا.
اسان پر وِساريا ناهِن ويرَ پنھنجا.
اڙانگي سفر تي آهيون پيا نِڪري،
ڏِسون ڪير هَلن ٿا، آهن ڪير پنھنجا.
هوائُن سان گڏجي ڌرتي تي گُهلون ٿا،
ستارن سان گڏ آهن سيرَ پنھنجا.
سَکي جي پوتيءَ سان مُنھَن اُگهه ڀلي پر،
پوتيءَ کي ڦاڙڻ لئه، نه هٿ هيرَ پنھنجا.
هي سنڌ جي مِٽي آ چُمڻ ڏي مونکي،
مان ميسارڻ چاهيان ٿو سڀئي ميرَ پنھنجا.
هي وستيون هي واهَڻ هي جهوپا هي رُوپا.*
هي سنڌ جا سڀئي ڳوٺ سڀ ديرَ پنھنجا.
§