تون آهين مان آهيان ڄڻ.
تو سواءِ ڪُجهه ناهيان ڄڻ.
توکان پري ٿي ايئن ٿو ڀاسي،
موت مزو پيو ماڻيان ڄڻ.
ايامن کان ايئن پيو گهاريان،
پاڻ ڊاهي ٿو ٺاهيان ڄڻ.
طوفانن سان هر هر اَٽڪي،
پيو سينو پنهنجو ساهيان ڄڻ.
سرابن جي پويان رُلي رُلي ٿو،
ها! پنھنجو پاڻ وِڃايان ڄڻ.
تو سواءِ او ’ساگر‘ پيارا،
پيو جيوَن گهاڻي گهاريان ڄڻ.
§