پاڻ سَجائي آ پھتي مون وَٽ.
سِڪ سمائي آ پھتي مون وَٽ.
چنڊ لھي ويو، لوڪ سُمھين پيو،
دير لائي آ پھتي مون وَٽ.
ڪنگڻ، چوڙيون، ڦُلڙي، واليون،
ڇير پائي آ پھتي مون وَٽ.
شھر سمورو ٻَري پيو ڄِڻ،
باهه لڳائي آ پھتي مون وَٽ.
’توکان الڳ نه سُڃاڻ گهُرجي‘
پاڻ وِڃائي آ پھتي مون وَٽ.
پاڙي ۾ ’ساگر‘ شور مَچي ويو،
هُل هُلائي آ پھتي مون وَٽ.
§